Norma?

Wszyscy znamy te teksty. Wiemy, że każdy z nas jest oryginalny, niepowtarzalny i wyjątkowy. To jest piękne. Mimo to wciąż oglądamy się na innych. Ten ładniejszy, zabawniejszy, doskonalszy... Nie spełniamy oczekiwań. Swoich oczekiwań.

Przez całe życie dążymy do ideału. Jak można dążyć do czegoś, czego nie ma? 

Są wśród nas wegetarianie, weganie, homoseksualiści, ludzie przeciwko lub za aborcją, pracujący w rzeźniach, w fundacjach, po prostu różni. Nawet bardzo. Zależy nam na akceptacji. W wyniku różnych poglądów wychodzi wiele wojen i kłótni. Z jednej strony coś zupełnie normalnego, z drugiej zabójcy, chorzy psychicznie i nie wiadomo co...

Czy każdy musi afiszować się swoim podejściem do świata i życia od razu po przedstawieniu, albo co gorsza, oceniać światopogląd kogoś innego?

Cześć, jestem Ania, nie jem mięsa.

Miło mi cię poznać, Lucjan, jestem homo.

Serio?

Informacje potrzebne do przeżycia?

Skoro ma to być zupełnie normalne, podchodźmy do tego zupełnie normalnie. Nie musimy wiedzieć że Monika spod trójki jest feministką, a Tomek nie wierzy w Boga. Jeżeli jakaś osoba bierze udział w programie telewizyjnym i jest w tej mniejszości, jeśli chodzi o orientację, KONIECZNIE trzeba o tym wspomnieć. Przecież inaczej nie byłoby show!

Interesuje mnie to, co sobą reprezentujesz, czy jesteś dobrym człowiekiem. Zaakceptuję cię. Nie rozumiem, dlaczego te powyższe  przykłady są, zdaje się, idealnym powodem do sporów. Nie możemy się we wszystkim zgadzać, przykro mi.

Inna=normalna

Nie potrzebujesz akceptacji innych. Potrzebujesz własnej akceptacji

Odnosząc się do normalności...
Filmik - Jak nie jeździć na fiszce?