Muszę zniknąć

 Tyle wojen na świecie

A ja wciąż

Biję się z myślami

Złość, żal, smutek, nienawiść

Kto tu się uczuciami bawi?

Buduję wokoło mur

On nie jest tylko ozdobą

Uciekam, już dość

nie próbuj przebić go sobą

Nic mi w tym miejscu nie pasuje

Każdy każdego powolutku psuje

Wiesz, co mnie martwi?

Skończy się to

Gdy będziemy już

Martwi

Napisałabym do Ciebie. Odezwałabym się. Chciałabym, żebyś nie uwierzyła w to, co mówię. Może zauważysz, że to kolejne kłamstwo?... Boję się tej rozmowy. Nie wiem, czy dalej Ci ufam. Czuję, jakbym była na pograniczu -  przecież jestem już odpowiedzialną, młodą osobą. Z drugiej strony tak delikatna, z wyrazem twarzy ,,zaopiekuj się mną". Nie chcę pokazywać moich słabości. Niestety myliłam się, czas nie zaciera wspomnień. Ten cholerny czas nie miał nic zmieniać. Wtrącił się i narobił szkód. Cały Twój świat obrócił się o 180 stopni, nie spodziewałam się tego. Widzę, że podoba Ci się tak, jak jest teraz, ale nie mogę się z tym pogodzić.  Czy to jedno słowo pomogłoby w czymkolwiek?... Zmieniłoby coś? Każdy dzień rozpoczynam z uśmiechem na twarzy, robię herbatę, czytam książkę, biegam... Ale to już nigdy nie będzie to samo. Nigdy. Wspomnień nie wykasuje nikt. Nie tak miało być. Nie. Tak. Miało. Być. Nawet nie chcesz już ze mną rozmawiać. Nie będę Ci się narzucać. To nic nie znaczyło, prawda? To tylko zwykła znajomość, która najwyraźniej się kończy. Skończyła. Muszę zniknąć z Twojego życia, bo już mnie nie potrzebujesz...

Drogi Czytelniku, zinterpretuj to na dowolny sposób.

 Czarujesz mnie

Ładnie dobierając słowa

A Twoi koledzy

Czarują koleżanki

Ładnie dobierając się do nich

Jedna para wyskakuje z czajnika

Inna wychyla się zza zagajnika

Tak to już czasami bywa

Prosto baby się zdobywa

 W chwili

Gdy Twoje emocje biorą górę

Chciałabym być na szczycie

,,Miałem dużo szczęścia, chyba więcej niż rozumu, zawsze szedłem pod prąd i rozbiłem setki murów"